توسل در سيره پيشوايان

مشخصات كتاب

شماره كتابشناسي ملي : ايران83-36573

سرشناسه : محمدي اشتهاردي، محمد

عنوان و نام پديدآور : توسل در سيره پيشوايان/ محمدي اشتهاردي، محمد

منشا مقاله : ، پاسدار اسلام، ش 273، (شهريور 1383): ص 17 - 19.

توصيفگر : توسل

توصيفگر : سيره معصومين

معني توسل و حقيقت آن

توسّل از خانواده وسيله است، و به معني واسطه قرار دادن چيزي براي تقرّب به خداوند متعال است، مانند اين كه نردبان وسيله رفتن به پشت بام و آسانسور وسيله رفتن به طبقات بالاي ساختمان است، و يا هواپيما وسيله رفتن از اينجا به مكه است و... به اين منظور لغت شناس معروف مي نويسد:«توسّل اليه بكذا؛ تقرّب اليه بحرمةٍ آصرةٍ تعطفه عليه؛ به فلان موجود متوسّل شد، يعني به وسيله احترام و مقام آنچه نظر وي را جلب مي كند به او نزديك گرديد.» [1] . يكي از مصاديق توسّل، واسطه قرار دادن پيامبران و امامان و اولياء خدا در درگاه الهي است. يعني ما خود را در پيشگاه الهي، حقير و گنهكار مي دانيم از اين رو خود را لايق نمي دانيم كه به طور مستقيم، با ذات پاك الهي تماس بگيريم، بلكه يكي از آبرومندان درگاهش را كه يكتاپرست كامل و حقيقي است و در درياي توحيد غرق است واسطه قرار مي دهيم، تا خداوند به آبروي او به ما لطف كند، جاي بسي تعجب است كه بعضي (مانند وهّابيان) اين گونه توسل را شرك مي دانند، در صورتي كه اگر با توجّه عميق بينديشيم مي توانيم دريابيم كه اين گونه توسل، عين توحيد است، زيرا اولاً ما از اولياء خدا به طور مستقل چيزي نمي خواهيم، بلكه آنها را واسطه قرار مي دهيم، و ثانياً آنها از اين رو كه عبد خالص وفاني در